TUNÇ DİPTAŞ
Gecenin ilerlemiş bir saatinde, yatağınızda karanlığa gömülmüş, uykusuz gözlerle bir sağa bir sola devrilip tavanı seyrettiğiniz oluyor mu?
“Müdürümün istediğini yapmazsam işten atılır mıyım?
Patronumdan terfi istersem yanlış anlaşılır mıyım?
Yıl sonu hedeflerini tutturamazsam işimi kaybeder miyim?
Müşterilerimi memnun edemezsem başarısız olur muyum?
Eşimi, arkadaşlarımı, ailemi hayal kırıklığına uğratır mıyım?”
Zihninizde bu ve bunun gibi soruları sürekli tekrarlıyor musunuz?
Gece yarısı bizi uykularımızdan uyandıran, gün içerisinde kafamızı meşgul edip an’da kalmamızın önüne geçen, zihnimizi sürekli kemirip duran bu sinsi sorular aslında derinlerdeki korkularımızı temsil ediyor.
Bir türlü yüzleşemediğimiz, ‘stresliyim’ diyerek geçiştirdiğimiz korkularımız hayatı doya doya yaşamamızın önünde kocaman bir engel gibi duruyor.
Modern insan ‘korkuyorum’ diyebilme cesaretini göstermek yerine ‘stresliyim’ diyerek kendini olduğundan güçlü göstermeye çalışıyor. Reddedilme, kaybetme, yeterli olmama ya da başarısız olma korkusunu böyle normalleştiriyor ve gerçeklerden kaçınıyor.
Gerçeklerden kaçmasının bedelini de daha sonra ortaya çıkabilecek kronik hastalıklarla ödüyor.
Dünya Sağlık Örgütü her yıl açıkladığı verilerle hastalıkların bir numaralı sebebinin stres olduğunu belgeliyor. Yani korkularımızla yüzleşemediğimiz ve onları yönetemediğimizi söylüyor.
‘Zebralar Neden Ülser Olmaz?’ adlı muhteşem eserinde Dr. Robert Spolsky şunları söylüyor:
“Biz insanlar yaşadığımız veya yaşama ihtimalimiz olan bir olayı zihnimizde olumsuza çevirebiliyor, stres haline getiriyor ve bedenimizin içine çöp olarak bırakabiliyoruz.
O çöpler birikip dağ haline geliyor. Anksiyeteye, depresyona ve sonrasında da bağışıklık sistemi eksikliğinden doğan hastalıklara, ülsere, kalp rahatsızlığına ve kansere yol açıyor. “
Dr. Robert Spolsky kitabında hayvanları özelikle zebraları örnek almamız gerektiğini, korkularımızı, üzüntülerimi içselleştirmemiz gerektiğini anlatıyor. Zebraların sadece av durumuna geldiklerinde kısa bir süre korku yaşadıklarını ve bu duygudan çok çabuk kurtulup korkularını sürekli hale getirmediğini anlatıyor. Öyle ki avcı aslan sürüden kopardığı arkadaşlarını mideye indirirken diğer zebralar 200 metre ileride otların keyfini çıkarmaya devam ediyor.
Mentorluk ve koçluk yaptığım danışanlarım stres ile nasıl başa çıkıyorsun diye sorduklarında da onlara zebralar gibi olmamız gerektiğini, korkularımızı içselleştirmenin bize hastalıklar getirdiğini anlatıyorum ve beş adımda stresi nasıl yönetebileceğimizi paylaşıyorum:
Zebralar yapabiliyorsa biz de yapabiliriz. Korkularınızla barışacağınız, onları içselleştirmeyeceğiniz stressiz bir hafta dileğiyle.
